Pamięć kamieni
Katedra Notre-Dame de Mende
Katedra Notre-Dame et Saint-Privat w Mende jest siedzibą biskupią diecezja Mende . Położony w centrum miasta prefektura z Lozère , od tego czasu jest wymieniany jako zabytek historyczny 1906 . To jedyny budynek w pełni gotyk całego działu.
W 1368 papież Urban V rozpoczął budowę imponującej gotyckiej katedry.
Ten długi projekt zakończył się w 1467 roku, ponad wiek później!
Katedra ma 67 metrów długości i 30,30 metra szerokości. Wysokość podziemi wynosi 24 metry. Najwyższy punkt całości, dzwonnica biskupa, osiąga 84 metry wysokości, a kapituła wznosi się na 65 metrów. Nawa główna ma szerokość 12,30 metra, nawy boczne 4,10 metra oddzielają ją od prostokątnych kaplic. Mają one 4,90 m szerokości.
Tutaj architektura jest dyskretna, jest to miejsce na wyjątkowe meble: Dziewica z XII wieku, portret Urbana z XIV wieku, organy i stalle z XVII wieku, gobelin Aubusson z 1708 roku ...
Gobeliny Aubusson
Miasto Aubusson, położone w Creuse (region Limousin), słynie na całym świecie z gobelinów, które od XV wieku tkane są w jego warsztatach. Obecność gobelinów w katedrze Mende przypomina nam, że mnisi, zainstalowani w stallach na długie godziny, musieli chronić się przed przeciągami i chłodem. Osiem gobelinów Aubusson (3,40 m na 5 m), wykonanych z wełny i jedwabiu, które zdobią nawę od 1708 r., ofiarował mons. François Placide Baudry de Piencourt, biskup Mende w latach 1706-1707, jako Napis jego świadczą o tym imię i jego herb.
Te arrasy przedstawiają życie Maryi Panny: narodziny, ofiarowanie Dziewicy w Świątyni, Zwiastowanie, Nawiedzenie, narodziny Jezusa w Betlejem i adoracja pasterzy, adoracja Trzech Króli, ofiarowanie Jezusa w Świątyni.
Organy katedry
W 1653 r. prałat Sylvestre Cruzy de Marcillac (1628-1659) zamówił nowe organy u faktora André Eustache z Marsylii. Renesansowy kredens wielkich organów, podobny do tego z Nîmes i Draguignan, zaprojektowany przez Jeana Tirana i wyprodukowany przez Christophe'a Noiratte'a i Antoine'a Cabizela, na kamiennej platformie założonej przez murarza Jeana Delhorta i stolarza Guillaume'a Juliena, harmonizuje dobrze z gotycką trzeźwością kamienia. Organy odrestaurowano w latach 1824-1828. W 1840 r. sprawa została zaklasyfikowana jako budowla, a w 1906 r., kiedy katedra stała się zabytkiem, została zaklasyfikowana jako obiekt.
obecny budynek stoi na miejscu kościoła romańskiego, który sam zastąpił starszy kościół wzmiankowany w 951 roku. Prace rozpoczęto w 1369 roku. Stan surowy ukończono w 1466 roku.
W 1487 roku nawę przedłużono o dwa przęsła. W 1508 roku wzniesiono nową dzwonnicę.
W 1512 roku ukończono drugą dzwonnicę.
W 1581 r. wódz protestancki Merle uszkodził budowlę (zniszczenie dużych pali budynku, powodując zawalenie się statku centralnego, naw bocznych i większości kaplic południowych).
Nowa katedra została konsekrowana w 1620 roku.
