Memoria das Pedras
Basílica de Saint Sernin en Toulouse
A basílica de Saint Sernin en Toulouse é unha importante escala cara a Compostela. Está dedicado a San Saturnino (ou Sernin), bispo de Toulouse no século III.
No século V construíuse unha primeira basílica. Ante o seu deterioro e a afluencia de peregrinos, decidiuse construír un novo no século XI. Os traballos comezaron en 1078 baixo o patrocinio do arquitecto Raymond Gayrard.
O papa Urbano II consagrou o coro en 1096. O conxunto estaba case rematado en 1118. A cronoloxía da construción pódese rastrexar a partir do uso de pedra e ladrillo. A pedra imponse sobre o ladrillo ata as bancadas.
Fai clic na imaxe para ampliar
O ladrillo roza o chan para levalo completamente ás partes superiores da nave. A pedra domina, polo tanto, nas partes máis antigas, nomeadamente a ábsida e os portais do cruceiro. As partes superiores do coro e as galerías do cruceiro son un pouco máis recentes (finais do século XI). A nave e os corredores laterais son de principios do século XII. Finalmente, as partes dominadas polo ladrillo son posteriores: son principalmente as bóvedas da nave (principios do século XIV).
Fai clic na imaxe para ampliar
Fai clic na imaxe para ampliar
A nave ten 115 metros de lonxitude. Está composto por 5 barcos e o seu barco principal ten 8 metros de ancho. A nave ten galerías nas naves laterais. A altura da bóveda semicircular é de 21 metros. Cubre a nave e o cruceiro mediante contrafortes laterais compostos por bóvedas de cuarto de círculo dispostas sobre as gradas.
Fai clic na imaxe para ampliar
Os grandes órganos da basílica de Saint-Sernin, recoñecidos en todo o mundo, completáronse en 1889 pola casa Aristide Cavaillé-Coll. Inaugurado o 3 de abril de 1889 por Alexandre Guilmant, o instrumento ten cincuenta e catro paradas repartidas en tres teclados e unha pedalera (é dicir, exactamente 3.458 tubos). Moitas pipas proveñen do órgano anterior, construído por Daublaine e Callinet.
Fai clic na imaxe para ampliar
Os postos dos cóengos instaláronse entre 1670 e 1676 preto do coro.
Orixinalmente, ocupaban un lugar que se estendía ata o piar onde se atopa o púlpito. Neste lugar erguíase unha pantalla que delimitaba o coro de canons, destruído en 1808.
Fai clic na imaxe para ampliar
Foi a partir de 1258 cando se reurbanizou toda a cripta: un gran baldaquín de pedra, de estilo gótico, unha especie de torre hexagonal que se ergue no alto do ábside, agora alberga o sarcófago de San Saturnino. Este sarcófago foi inserido en 1283 nun "gran santuario con forma de igrexa"
Fai clic na imaxe para ampliar
Preto do coro, a bóveda está decorada cos escudos dos arcebispos de Toulouse, os cardeais de Aviñón e no centro os dos papas Xoán XXII (1316-1334) e Bieito XII (1334-1342). Estes escudos significan sen dúbida fidelidade á Santa Sé a pesar da súa instalación en Aviñón.
Fai clic na imaxe para ampliar